Kseniya uit Oekraïne vertelde ons dat bij hen een overledene altijd met de voeten naar voren de deur uit moet. Meestal worden de voeten en handen met een draad samengebonden. Wanneer de overledene wordt begraven wordt het draad weer losgemaakt en door de familie mee naar huis genomen. Dat brengt geluk.
De rouw duurt 49 dagen, spiegels en meubels worden met witte lakens bedekt. In die 49 dagen is het de bedoeling na te denken over de overledene. De directe familie moet zich 49 dagen lang in zwart kleden.
Twee keer per jaar, een week voor Pasen en op de verjaardag van de overledene, gaan alle vrienden en familie met snoepjes naar de begraafplaats.
In Ghana is de doodskist heel belangrijk, vertelt Jozef, deze verbeeldt vaak het beroep van de overledene. Jozef heeft een mooie doodskistvis gekleid zoals een visser zich zou wensen.
Maria uit Equatoriaal-Guinea vertelt dat een vrouw wier echtgenoot is overleden zich kaal moet scheren en een maand in isolatie door moet brengen.
In Irak huilen en slaan vrouwen zichzelf drie dagen lang nadat iemand is overleden. Soms doen broers en vader dat ook. Mannen scheren zich vervolgens 40 dagen lang niet en in elk geval mag 40 dagen lang geen tv worden gekeken, maar soms ook zelfs een jaar lang niet.
Drie dagen na de dood wordt er dadelbrood en lamsvlees gegeten en uitgedeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten