Een Bulgaarse ontmoeting

Vandaag kwamen wij een Bulgaarse jongen tegen, die ons vertelde dat hij gaat verhuizen naar Amsterdam Oost.
Zijn ouders wijden hun huis in met wijwater. Dat water halen zij uit de Russisch orthodoxe kerk in Haarlem. Het water gooit zijn moeder in het nieuwe huis, zodat het gezegend is. Ook vertelde hij dat bij hoofdpijn zijn moeder dit wijwater op zijn voorhoofd doet, zodat de hoofdpijn zal weggaan.

Oh ja en knip je nagels nooit 's nachts!
Dat brengt ongeluk.......


















Later vertelde hij nog een verhaal over het ritueel Kukeri: dit zijn mensen die proberen de slechte geesten weg te krijgen. Uiteraard uitgevoerd in Bulgarije, maar het verhaal komt uit Amsterdam zuidoost!

Kukeri is a widespread spring pagan festival in Bugaria.
The rituals are performed around New Year and before Lent.
The Kukeri are men dressed in fearful costumes who chase the evil spirits of the winter away by making noise with large bells.Their indispensable attributes are the loads of bells, animal skin costumes and the red painted wooden phalus, often stylized as a sword.They also perform fertility rituals, associated with ploughing and sowing, symbolizing the marriage between the Goddess Mother Earth and the Sky. That is often represented by a mocking marriage ceremony.
The kukeri are also locally known as babugeri, djamali, survakari, chaushi, stanchinari etc.

rode stenen

'Mijn vader had van dat felle oranje rode haar. Sinds hij is overleden raap ik altijd rode stenen op die ik vind. Hier in Nederland vind je die niet zo vaak, maar laatst was ik in Turkije en daar waren prachtige exemplaren. Die heb ik mee genomen en die komen dan op het graf van mijn vader. Dat is een Joods gebruik. Morgen zal ik er een paar meenemen voor jullie dan kunnen jullie die in een van de laatjes van de kar doen.'



Het leggen van stenen op Joodse graven en monumenten is niet uniek Joods, in sommige streken hebben katholieken deze traditie ook en in Azië bestaat dit gebruik op verschillende plaatsen.
Heel vroeger, in de tijd van Abraham, waren de Joden voornamelijk een nomadisch herdersvolk in een gebied met heel weinig vegetatie (woestijn). Overledenen werden vaak op de plek begraven waar ze stierven. Om later het graf te kunnen terugvinden werden er stenen uit de omgeving neergelegd.
Nog vele duizenden jaren daarna, ook bij andere nomadische volkeren zoals de Bedoeïenen, bestonden er geen formele begraafplaatsen. Op het graf werden stenen gelegd en iedereen die langskwam droeg zijn steentje bij zodat er op het graf een soort grafheuveltje ontstond, een zgn. Cairn, ook terug te vinden in het noorden van Schotland als overblijfsel van de Picten.
Deze gewoonte is tot onze dagen overeind gebleven, onder andere bij de Joden. De betekenis die er nu aan gegeven wordt is drievoudig:
Het laat een teken achter dat je bij het graf bent geweest, je eert er de overledene mee en je eerbewijs is (in principe) onvergankelijk.
Bron: Prof. ir. M. S. Elzas

het was vrouwendag

8 maart vrouwendag!
Op 8 maart 1907 demonstreerden naaisters in New York voor gelijk loon en een tien urige werkdag. De politie sloeg de demonstratie uit elkaar, maar op 8 maart 1908 gingen de vrouwen weer de straat op. Op voorstel van de Duitse schrijfster Clara Zetkin werd deze dag twee jaar later uitgeroepen tot Internationale Vrouwendag.
Elk jaar worden er op deze dag over de gehele wereld manifestaties georganiseerd

De Russische vrouw die wij vandaag tegenkwamen glimlachte bij ons voorbeeld van een ritueel: Vrouwendag op 8 maart.'Bij ons in Rusland is het voor ons vrouwen de enige dag dat wij niets moeten...'